Tek sa loti qellit
prek xhamat dhe rreshket mbi to
tek sa erresohen rrezet e djellit
mendoj sikur asnje njeri sme do.
Po ndihem vetem, e trishtuar
as vet nuk e di cfare kam
mendoj gjera qe, kurr si kam menduar
mike e perjetshme me lotin jam
Sinqerisht, nuk me dashka fare kjo lumturia
por si gjithmon troket ne dritare Monotonia.