Per luftёtarin lufta s’merr fund asnjëherë
Se luleëndrrat e tij s’i çel asnjë pranverë

Shikimet e tij janё plot dhembje e pamje tmerri
Qё vizatohen si hije kur bie nata kur bie terri
Dhoma mbushet plot trishtim krisma e shpёrthime
Veshёt shurdhohen nga klithje gjёmë e thirrje
Nё sytё e pёrlotur frikshem ngjallen pamje kujtime
Pёrmbytet natё e ankthshme nga djersё e ftohtё
Tёrbohet zemёrshkreta rrah fortё e mё fortё
E gjumi ikёn i trembur nёpёr dhomё nё terr
Duke ngacmuar plagёn e vjetёr qё egёr therr

Pёr luftёtarin lufta s’merr fund asnjëherë
Se petalet e jetёs sё tij fati i zverdhë ende pa çel