O Korçë e dashur,
Po të këndoj këtë serenatë,
Mallet e brengës
Kur unë jam larg e ndiej për ty.
O Korça ime,
Po të këndoj i përmalluar!
Këngën më të bukur
Me sytë përlotur po të këndoj.
Korça ime e dashur, për ty zgjodha
Këngën më të bukur që të këndoj,
Këngë që del nga zemra jonë e pastër,
O princeshë e bukur ti ku je?
Kujtoj netët e bukura pranverore,
Rrugëve të tua me kalldrëm;
Vajzat me atë bukuri hyjnore,
E dëgjonim ne me mallëngjim.
Vajza edhe djem të dashuruar
Këngën më të bukur të këndojnë;
Si margaritarë ti i rrite
Dhe kudo janë, ty s’të harrojnë.
I: Për ty këndoj, për ty këndoj,
O Korçë e dashur ty të adhuroj!
Për ty këndoj, për ty këndoj,
Qyteti i ëndrrave, jo nuk të harroj! :I
Korça ime e dashur për ty zgjodha
Këngën më të bukur që të këndoj,
Këngë që del nga zemra jonë e pastër,
O princeshë e bukur ti ku je?
Kujtoj netët e bukura pranverore,
Rrugëve të tua me kalldrëm;
Vajzat me atë bukuri hyjnore,
E dëgjonim ne me mallëngjim.
698
Vajza edhe djem të dashuruar
Këngën më të bukur të këndojnë;
Si margaritarë ti i rrite
Dhe kudo janë ty s’të harrojnë.
I: Për ty këndoj, për ty këndoj,
O Korçë e dashur ty të adhuroj!
Për ty këndoj, për ty këndoj,
Qyteti i ëndrrave, jo nuk të harroj! :I