Mengjes i zymte, ne rrugetimin tim te heret,
Korbat enden te coroditur, diku ne lartesi,
Eci i menduar dhe numeroj hapat e mi,
Si dikur shume vite me pare kur isha femije.

Ne cdo hap qe hedh, me ze tundimi...
Dhe prap numerimin e nis nga fillimi,
Numeroj me mend, e nuk i mbaj shenim,
Me ngaterohen hapat, qe jan pambarim.

Hapat dhe pikat e shiut, sot jan bere nje,
Pikat qe rreshqasin mbi asfaltin e lagur,
Dhe hapat e mije qe tashme jan te plakur,
Por qe nxitojne, kohen per te kapur..