Duke ecur neper shkalle te jetes
kapemi per cepe te se vjetres
me maj si shkarp nga dru te prere,
ecim e ecim, pa nderprere.

Me lule shpesh, siq qelin n'pranvere
mbushen zemrat plot, aty ktu ndoj there
i mblodhem, i ruajtem, por nga duart na iken
kur erdhi kohe e tyre, ato s'ndryshojne ritem.

U gezuam, u trishtuam, i harruam
ne kujtesa zhbehen, sido qe te vuajme,
pas se kthejme koken, se na ndjek e djeshmja
si hije e henes, ne ara e ne vreshta.

Do jemi neper shkalle, ca te pjerrta ca te rralle
kembe njeriu trason, ngjason si peralle
s'i numerojme dot, se nuk na premton koha
do i thone vitet, rrudhat edhe mosha.