Yjet e nates asnjeri nuk i sheh,
i vetem eci ne rrugen pa ndicuar,
mbeshtillem une fort pas palltes se vjetruar
ne zemren time shiu sa ka filluar.
Edhe pse sonte ti mua nuk me sheh,
keshtu te lagur mes rrugesh i vetmuar,
dridhem si zogu qe mbeti pa fole,
dridhet kjo zemer qe ti e ke harruar.

Fryn ere ne shpirtin tim t'lenduar sot nga malli,
fryn ere ne syt e mi qe ty po te kerkojne,
fryn ere e ftohte dhe trupin tim se ngroh as zjarri,
me duart qe me dridhen mbeshtjelluar ne astar.(2)

Ne parkun tone,kur stolat mbeten bosh,
tani i lagur une ulem i vetmuar,
kujtoj nje mbremje kur rrinim te dy bashk ne,
por ndoshta sot te ngroh nje shtrat pa mua.

Fryn ere ne shpirtin tim t'lenduar sot nga malli,
fryn ere ne syt e mi qe ty po te kerkojne,
fryn ere e ftohte dhe trupin tim se ngroh as zjarri,
me duart qe me dridhen mbeshtjelluar ne astar.(5)


Ky tekst u dërgua nga Dina
DËRGO