Zemra sot me rima e ritme m’u mbush :
Një kovë eskavatori me trishtim e zbraza,
U bëra gazmor a nga gazi në faqe kam
prush,
Rinia godet me grusht në thinjë e brazda.

Ashtu si Kolombi, kur pa në oqeanët e
stuhishëm
Të bardhat çajka e thirri : tokë, tokë !
Unë pashë të bardhat çajka të dashurisë
E thirra : është afër, shokë !

Vërtet ish afër, po unë Kolombi, s’e dija,
Veçse kërkonte varka ime me velë të hapur
Dhe shkuma e valës më binte në thinja :
Unë direkun e saj kisha kapur…

Mirë thotë një kolegu im i vjetër :
Në dashuri duhet të jesh Kolomb
patjetër !…