Armendi
Mes katër muresh, po shuhem, po vyshkem, si gjeth pa diell
depresion shumë i rëndë më kaplon, gjoksin ma shtrëngon
ti se di, se si çelik i fortë unë po qëlloj, kur ende pe lëshoj

Aida
E neveritshme, e mërzitshme, në gjendje të rrezikshme jam
komplekset shpërthejnë, e pakënaqur, si hije që tokës ec
në çdo moment e pasigurtë, gati të shpërthej në vaj
armik i vetvetes jam


Armendi - Aida
Pranë syve i verbër je, ndjenja të sigurtë nuk ke
ti nuk më meriton
si topin ti po më gjun, si lodër me mua lun
ti nuk më meriton,ti nuk më meriton,ti nuk më meriton

Aida
E neveritshme, e mërzitshme, në gjendje të rrezikshme jam
komplekset shpërthejnë, e pakënaqur si hije që tokës ec
në ç'do moment e pasigurtë, gati të shpërthej në vaj
armik i vetvetes jam


Armendi
Lehtë e pranove këtë fakt, se po vuaj e po mbaroj
ti nuk më meriton
mjeku dhe barnat më duhen, pa gjumë e pa shpresë jetoj
ti nuk më meriton
dhomë e errët perde e lëshuar
ndoshta mos të hyjë pak diell në ujë të ftohtë


Armendi - Aida
Pranë syve i verbër je ndjenja të sigurtë nuk ke
ti nuk më meriton
si topin ti po më gjun, si lodër me mua lun
ti nuk më meriton, ti nuk më meriton,ti nuk më meriton
ti nuk më meriton

Pranë syve i verbër je ndjenja të sigurtë nuk ke
ti nuk më meriton
si topin ti po më gjun si lodër me mua lun
ti nuk më meriton, ti nuk më meriton,ti nuk më meriton

Ky tekst u dërgua nga Madeinlezha / Eduart Nonaj
DËRGO