Ti me shikon si ne ate pasqyr
qe ti e theve si nje objekt te ndyr
se mbante dot imazhin tim
se nuk te mjaftonte vetem nje shikim.

Pastaj shtrin doren dhe lehte me ledhaton
dhe per nje çast nje etje me pushton
shpejt harrojme ku ishim une dhe ti
lere ta pranojme ku gjendemi tani.

RIT: Dhe ti nuk ke te drejt kur thua
me ate zerin tend te brishte
se ne pranine time vetmia jote
vetmia jote behet e dyfishte.

çfar me duhet ndoshta nuk e di
kur s'kam asgje, asgje s'ke dhe ti
dhimbja mbet si mask e perqeshur
qe une dhe ti tashme kemi veshur.