Dhe rrij vetëm e shoqëruar me vetmin,
vetëtim ku do që shkoj,
ku do që rrij,
dhe krijuesi im krijuesi i gjithësis,
përse nuk i ndalon lotët që rrjedhin shpesh,
dhe kanë arsye të qart,
kur dalin lëndojn,
njerzit e dashur të mij,
e di se shumë i lëndojn,
por jo është e kotë dhe pse faj im është un s'mundem edhe lotët ti hesht,
edhe pse dua nuk mundem dot ta bëj,
rrëfehem, këtu në kët flet të bardh dhe e mbush me plot ngjyr të zezë,
sepse e till ndjehem e pa aftë,
që të buzëqesh me njerzit përball.