Ajo zhurma buzës detit...
Një aromë mbushur "natyrë"...
Bashkë me dritat e qytetit...
Më kujtuan një "fytyrë"...

Hapi krahët nostalgjia..
Edhe nis’ të fluturoj..
I rrëmbeu, ndjenjat e mija..
Gjer atje..! Atje i coi…

Të përk’dhela unë sërisht,
Sërisht e ndjeva atë zjarr..
M’u mor fryma, tmerrsisht..
Zemra rrihte si e marrë..

E në qiellin e ëndrrës sime..
Me sy mbyllur si gjithnji..
Krahët hapur zemra ime..
Fluturon mbi dashuri..

U përpoqa të të flisja..
Fjalët mbledhur lëmsh në fyt..
“Të dua”, doja të thërrisja…
Por pa dashur hapa sytë..

E kur do te them ''të dua''...
Mire e di, do të jesh larg...
Ike! Po, por le tek mua..
Një pafund kujtimesh, varg...!

Dhe tani ti vjen me rrallë...
E me rrallë akoma, flet...
Dikur vije mbushur mall...
Tani ''malli'', je ti vete...

Ajo zhurma buzës detit..
Ajo aromë që hap mushkritë..
Mij’ra, dritat e qytetit..
E unë shihja vec nje dritë…