U be kohe...
U be kohe qe nuk merrem me zbrazetine e thelle te shpirtit,
Kjo brendesi akoma te ftoh,
Vetmia, brengat, dhimbjet... gjithcka e atij vitit,
Atij Vitit apo dekades?,
Crendesi ka kur ti si ben dot vitet, ato te bejne ty personin qe je
Duket sikur vitet qe kalojme jane momentet e rradhes...
Dhe shuma e ktyre momenteve te ka krijuar kijtimet qe sot ke,
Koha nuk ' ngrine', por ato qe krijon koha( kujtimet ) ngrijne
Ti mund te ngrish ne ngjarje, persona, momente, perjetime...
Kto copeza, ne cdo pjese te mendjes, trupit, shpirtit me ty rrijne
Rrijne cdo sekonde, minut, ore, dite, jave, muaj, vite me rradhe, te kthehet si proces i brendshem qe nga proceset e tjera mendore ska dallime.
Ti me vetdije pohon se ke kohe pa u marre me te gjitha ato qe kane kaluar,
Ne fakt ato flejne me ty, zgjohen me ty, ndikojne te vendimet qe merr, gjendjen qe ndodhesh dhe se bashku me ty nje jete kane jetuar.
Disa perjetime ne i krijojme vet, disa shume heret i kemi perjetuar,
disa perjetime duam ti marrim me vete sepse i duam,
e disa te tjere ekzistencen tone kane pushtuar,
Kam ngecur ne kohe apo nuk jam vetdijesuar per relativitetin e kohes?
u be kohe qe kte pyetje e kam nxjerre jashte lojes,
Lojes se kohes, qe dime vetem sa kemi kaluar, jetojme neper sekondat e saj dhe sa te tilla na kane mbetur, nuk e dime
Po s'paska rendesi kohe, por cfare bejme gjate saj, sepse koha proceson vijimesine, kurse ne nuk kemi me ' rikthim'.