Kur gjethet bijne ne vjeshte dhe m'dukesh n'vaj natyr
Per ty s'mundem me heshte, si gjethja bie n'ftyr
E zverdhun dhe e ngrime, si barnat ne kallnur
Po del kjo kanga ime ankuse thell n'krahnur

Ti m'ke braktis, qofshin harram ndjenjat e mija
Se larg dashnis, te lindi n'zemer pabesia
Ke me u pendue, por ateher ka me qene vone
dhe tuj lotue do te vij nermen dashnia jon

T'kujtohen ty pranverat ah puthjet me pasion
Dhe fjalet e tua nga hera kjo zemer si harron
Neqoftese gjethet rane te vyshkuna mbi dhe
Atehere kam me besue se sa e pabese je

Ti m'ke braktis, qofshin harram ndjenjat e mija
Se larg dashnis, te lindi n'zemer pabesia
Ke me u pendue, por ateher ka me qene vone
Dhe tuj lotue do te vij nermen dashnia jon

Per mua lulet e veres nuk kane me bukuri,
Jane vyshk n'qoshe te pixheres, te mjerat ne saksi
As lot nuk kane ti ngjallin, jane shterr lot e rinise
Vec kur me merr mu malli, i knoj un dashurise

Ti m'ke braktis, qofshin harram ndjenjat e mija
Se larg dashnis, te lindi n'zemer pabesia
Ke me u pendue, por ateher ka me qene vone
Dhe tuj lotue do te vij nermen dashnia jon


Ky tekst u dërgua nga kostasgiannakakisaek@gmail.com
DËRGO