Nuk ka në këtë botë, më fisnikëri sesa puna, qoftë edhe e rëndë ajo,
sepse në të mundesh me qenë njeri, të zbukurohesh, e fjalën kur e flet
me mend dhe plot e ke, sepse ia ke bërë vendin për ta shprehur lirshëm,
në udhë përshëndetjet mund t’i presësh, prej njerëzve që punojnë përditë, për jetesë a mbijetesë.

Njeriu ndriçohet nga të punuarit, flakëron në drita të bukurisë hyjnore,
të asaj që quhet ndershmëri, e cila vlen tepër në kohën e dreqit të madh,
e puna e rëndë bëhet kurorë, perëndi e bukurisë, harmoni e gëzim i lartë,
e në kocka që “thyhen” përditë, në trup që fiket, shenjohet nder e njerëzi.