Duart e shtrira janë varfëria që flet me zemër e shpirt,
dëshmi e varfërisë që ka pllakosur vendin, një trishtim.

Duart e shtrira janë shfaqja e përjetshme që nuk të hiqet si shikim,
ata duar të shtrira s’janë gjë tjetër përpos se varfëria shpirtërore e shoqërisë.