Populli im mbushur është me zombie, që shpëtimin e gjejnë tek rrugët e vështira e të bardha,
udhëtojnë nëpër dete e shkretëtira, ndër udhë të njohura e të panjohura,
me vuajtjet që iu rëndojnë mbi supet e rënda të tyre, në punët e mëdha jashtë atdheut,
nëpër dhomët e largëta gjendet tragjedia e jehontë e një kombi të ri në moshë, që gëlon mërzi e gëzim.

E lënë pas nënat, motrat, vëllezërit, familjen të mbajnë duhet duart të bëjnë kallo,
fytyrat e zeza të asaj pjese punëtore që janë pesha që mbajnë në këmbë këtë komb të lashtë në këtë kontinent,
e kështu shkojnë dorë më dorë, mbajnë në besë të tyrit njerëz, ata që janë të ndershëm e njerëzishëm,
e kështu krijohet një yjësi, galaktikë e univers që vëlon si fishekzjarre zombie e modernitetit.