Në mëngjesin e kësaj jete
dashurova me besim
pak për ty e pak për vete
jam robinë e shpirtit tim

Ti më flisje nëpër puthje
kjo është dashuri e parë
por pas teje të padukshme
kishe nusen zemër vrarë


Une kam lindë nga dashuria
dhe si ajri jam pa faj
vete i rris ndjenjat e mia
si zambak të bardhë në maj

Të gënjen syri nën vetull
unë e jotja më nuk jam
se dy kunguj nën një sqetull
dashuria nuk i mban

Në mesditën e kësaj jete
unë e gjeta diellin tim
kudo shkoj dhe kudo vete
ai më ndjek me adhurim

O njeri që vrave shpirtin
midis nesh ti vend nuk ke
tash e njoh hijen dhe dritën
e di mirë se cili je

Unë kam lindë nga dashuria
dhe si ajri jam pa faj
vetë i rris ndjenjat e mia
si zambak të bardhë në maj

Të gënjen syri nën vetull
unë e jotja më nuk jam
se dy kunguj nën një sqetull
dashuria nuk i mban
se dy kunguj nën një sqetull
dashuria nuk i mban