Kam Një Mbret, I Cili Nuk Flet
Kam një Mbret, i cili nuk flet —
Kështu — në çudi — orët kaloj lehtë
tutje ditën duke shtyer —
Gjysmë e gëzuar kur është natë, dhe flej,
Nëse, lumturisht, nëpër ëndërr, të fishkëllej
Në sallonet, nga dita të mbyllur.
Dhe nëse e lumtur — kur vie mëngjesi —
Më duket sikur njëqind lodra
Të kenë mbështjellur palët e jastëkut tim
Dhe klithmat mbushin qiellin tim fëmijëror
Dhe zilet vazhdojnë të thërrasin “Victory”
Nga thatësira në shpirtin tim.
Dhe nëse jo e lumtur — Zogu i vogël
Mbrenda Pemishtes, nuk dëgjohet,
Dhe unë nuk lutem dot
“At, do të jenë të bëra” sot
Sepse vullneti im merr rrugë tjetër
Dhe kjo ishte thyerje betimi!
Kështu — në çudi — orët kaloj lehtë
tutje ditën duke shtyer —
Gjysmë e gëzuar kur është natë, dhe flej,
Nëse, lumturisht, nëpër ëndërr, të fishkëllej
Në sallonet, nga dita të mbyllur.
Dhe nëse e lumtur — kur vie mëngjesi —
Më duket sikur njëqind lodra
Të kenë mbështjellur palët e jastëkut tim
Dhe klithmat mbushin qiellin tim fëmijëror
Dhe zilet vazhdojnë të thërrasin “Victory”
Nga thatësira në shpirtin tim.
Dhe nëse jo e lumtur — Zogu i vogël
Mbrenda Pemishtes, nuk dëgjohet,
Dhe unë nuk lutem dot
“At, do të jenë të bëra” sot
Sepse vullneti im merr rrugë tjetër
Dhe kjo ishte thyerje betimi!
Më shumë nga Emily Dickinson
Komente 0