Mëngjespritjet ngjyros me ngjyren e rrezes së parë,
Mbushur elan, brigjet e zemrës shtroj rrugë e urë.
Krahët e një pupëze shtrij të flatroj qiellit rebardhë,
Përtej shtrëngatës mbart vegimin peng mbetur dikur.

Shpirti u lodh duke bredhur ëndrrash si zogu i natës,
Ndaloni ju trokitje të stuhishme pritjeje mes mërzisë.
Shpresa ime, në shtratin foshnjor zbrit erës së valës,
Puhizëtingullin nise të vrasë mallpeshën e largësisë!