Lamtumire nuk do te thote: te humbim neper rruget e harreses, por te rigjendemi bashke serisht ne nje dite tjeter, ne nje kohe tjeter, ne krahe te dikujt tjeter me te njejten buzeqeshje ne buze, me te njejten kenaqesi te rikthimit te kujtimeve, me te njejtat ndjenja te mira per njeri-tjetrin.

Me te njejtin mall, me te njejten embelsi, por me zemren e dhuruar diku tjeter, me syte qe i perkasin dikujt tjeter, me te tashmen qe i perket dikujt tjeter, me kujtimet qe te perkasin ty dhe mua.

Asgje s'do jete si me pare dhe as qe e dua kete dhe as qe e do kete.

Endrra e shume neteve vjeshte por qe shiu i rrembyeshem i riktheu ne realitet, ne realitetin tim, ne realitetin tend.

Fjale qe moren shume kuptime, fjale qe nderruan drejtime, fjale qe u thane, fjale qe u gdhenden ne kujtese, fjale qe do ngelen aty, fjale qe s'dua t'i harroj, fjale qe s'besoj do t'i harrosh.

Nuk te them ''Lamtumire'', por do rishihemi ne jete.

Lamtumire: derisa te rigjendemi serish, te shihemi ne sy ne mes te turmes, te dallohemi nga buzeqeshja nga larg dhe te qeshim me kujtimin qe vetem ne e dime.

Dhe te mos harrojme te kujtojme, fundja cdo kujtim i bukur e ka nje vend te bukur ne zemer, ne mendje, ne shpirt!

Besoj!