Ne faqe kam nje puthje te larget,
nder sy nje shprese,
ne zemer mall,
bares i trembur neper bote
per nje pellembe streh,
per nje kafshate.

Fshehur i kaloj kufijte,
se kam frike se me dallojne
qe nga vend i varfer jam,
se m'tradheton moll'e adamit
qe shqetesuar me levrine,
se kam nje rrudhe te thelle ne balle
pjekur ne te jugut diell,
nje mekje ne ze,
nje buze te thare,
bares i trembur neper bote,
per nje pellembe strehe,
per nje kafshate.

Tek endem rrugeve kembe zvarrisur
ne hapin tim uria psheretine,
qe prapa qelqesh ia gelltis aromat
bollekut sistemuar ne vitrine.

Gjalleri e qytetrimit me huton
si trup i huaj vertitem brenda saj,
por neteve, nden smog
me pak e djej vetmine,
diku ne terr, larg syve kureshtare.

Atje strukur, kredhur n'erresire
plaget rrekem t'ia sheroj zhgenjimit,
tek e coj naten mardhur, gjymtyre mpire,
atje nden ure, nden kembe te qytetrimit.

Dremitur, atje enderrat ripertyp,
shpresat, brengat, kujtimet...
ah, te varferat kujtime!
vetem nje gje,
nje gje me ngel ne fut:
ay perqafim,
ay lot i nenes s'ime...