Ema:
Sa here hedh syte, ne rrugen qe kam ecur
me shfaqet ne te, nje vajze e vogel
me doren sa nje flutur,
qe mrekullohet pas cdo vargu te bukur
dhe fluturon me krahe endrash
per tu bere poete.

Me kete enderr i celja mengjeset
me kete enderr thura me vone ndonje varg
gjersa nje dite nen dritat e nje skene papritur
u magjepsa nga nje tjeter art.

Dhe kur vrapova pas shfaqjes ti dhuroja
nje tufe me lule artistit kengetar
me ze te shpirtit vetes sec i thosha
ne kete skene do mund ndonjehere te dal?

Frederiku:
Atehere si ne skene une kendoj
dhe vec prinderit pata spektatore
nen tingujt e embel fluturonja
per mikrofon nje loder ish ne dore.

Ema:
Ate nate deshirash, nate enderimesh
do vishja fustanin e bardhe si bore
vetem s'do t'isha nusja e dasmes sime jo
por Zhuliete e re ne ekranin dhe skenen tone.

Dhe ndodh qe duke ecur cdo dite bashke me ju
ne rrugen tone qe vete ne e celem
nje varg te recitoj me ze ja keshtu
ndonje qe me degjon, cilter buzeqeshen

ne rrugen tone ec, per ju mendoj
dhe ndodh qe pa ju njohur te me pershendesni
dikush emrin tim shokut nen ze ja thote
dhe une ne cdo cast ju them Faleminderit

Frederiku:
Faleminderit
Ju burim frymezimi qe shpirt na dhate
dhe zemer qe tju flas nga skena jone
faleminderit
ju qe zjarr na i dhate guximit dhe zemres
qe me driten e diellit na i mbushni plot
kjo dashuria juaj e pafund
asnje cast nuk na braktis ne jo
edhe nje cast urimi sikur te kete tek ne
eshte fjala juaj qe na thote krijo!
Faleminderit