Fatinë tim në dashuri,
ka shumë koh qe po e pres,
nodshta ne ket erresir,
depertoj nje fije shpresë.

Jeta ime në udhëkryq,
ndoshta ishte me dikur,
tjeter kush m'i mori peng,
vitët që s'me kthehen kurrë.

S'dua të jem hija e askujt,
se meritoj gjithmonë me vujt.

Nuk jam njesoj si dje,
s'jam ajo qe kam qënë,
sepse dhembja që kisha dikur,
me ne fund me mbushi mend.

Nuk jam njesoj si dje,
s'jam ajo qe kam qënë,
sepse dhembja që kisha dikur,
me ne fund me mbushi mend.

Fatinë tim në dashuri,
ka shumë koh qe po e pres,
nodshta ne ket erresir,
depertoj nje fije shpresë.

Jeta ime në udhëkryq,
ndoshta ishte me dikur,
tjeter kush m'i mori peng,
vitët që s'me kthehen kurrë.

S'dua të jem hija e askujt,
se meritoj gjithmonë me vujt.

Nuk jam njesoj si dje,
s'jam ajo qe kam qënë,
sepse dhembja që kisha dikur,
me ne fund me mbushi mend.

Nuk jam njesoj si dje,
s'jam ajo qe kam qënë,
sepse dhembja që kisha dikur,
me ne fund me mbushi mend.


Ky tekst u dërgua nga Noraa
DËRGO