Bubullimash u zgjua trembshem kjo dite,
e stines pa dyer, pa dritare,
vec kulmi, qe mprihet e mprihet
si forca te shkulmi, kur rrjedha...
Kjo dite e tokes, e detit, thelle e thelle
e qiellit, gri-kaf...qe me re te verdha...
Rrufe vetetimash qe plas...qe zbraz...
qe shkrehen ne shpirtera filizash
e kur keputen syth,
lulesh ne petale te murrme
qe bien mbi gure rrepirash vellozeza stuhish...
(Shamizezat veshur me zi se e zeza...)..., ..., ...

S'ka flatrim dallendyshesh, joooo
s'ka kenge kanarinash, joooo
violine e zerit me keputet
e mallkoi veten: Pse o zot?!

Sot eshte dite e tokes...E kesaj toke qe prej qiellit
ndihet me tokesore, se fali...
Peshen e saj mbi shpirtera bijeve te saj...kur mali!
se dheu e balta, se guri e shkembinjte e bjeshkes
plasin... Copeza frazash, klithmash, ulerasin
sa britma filizash, kur prilli keputur kengen bilbili
ndaluar vrullin gjeth i lisit, zverdhur krejt terfili: O zot!
Nga morti ne mort, shtepia pa zot, ky short na ra
sa lot...sa lot...ku drita e vetetimes e njejta si perhere
dredhuar mbi peme, mbi xhama sysh,
mbi enderra syhapta oiiiiii, por u pasqyrua...
Krismat cane ajrin me force rrufeshe
bubullimash lot, jo, jo, jo...
Ishin arme qe rrezuan perdhe sythin e ri
mengjesit te kesaj stine pa emer
e nena e tij, s'ka tjeter, o zot, perse...?!