Ni za nga MEDVEGJA po më thrret o vlla,
oborret e t'parve na ka marr malli mej pa,
Mali edhe fusha paskan mbet te mjer,
oh kan mbet si lule vyshkur pa erë në pranverë.

Oj toka jem po qe sa nuk tkom pa,
se her jastëkun me lotë e kom la,
se nandrrat e mija ti vjen gjdo nat,
E kur pom del gjumi nuk jena ngat,
Bukurin tonde n'kejt boten se gjeta,
jem prej Medvegje mthan shum qej i zateta,
gjithmon mu t'ngratit mu ka djeg pragu,
Si prej Medvegje si prej Sangjaku,
Na kan perzan vlla, pa deshiren ton,
Ktu o Shqipri se Shqipni u kan,
dojn me na zhduk prej faqes dheut,
me vdek me mallë, e me andrra tatdheut,
Marr frym fell le tum kalon krahëror,
marr dhe të ksaj toke e shtrengoj me dor,
E kur ti jap fund jetës t'ksaj bote,
u bafsha dhe Medvegj nga toka jote.

Ni za nga MEDVEGJA po më thrret o vlla,
oborret e t'parve na ka marr malli mej pa,
Mali edhe fusha paskan mbet te mjer,
oh kan mbet si lule vyshkur pa erë në pranverë.

E ti oj Shqipni oj tok e bekume,
kur emrin ma thu ndihna si e bashkume,
Fati Sjarines mbet si fati Janines,
jom prej Topalle e jom prej Brahines,
krejt më kan harru vlla më kan lan mas dore,
Veq emri mka met si Kosovë Lindore,
krejt qka e pata o krejt ma kan marr,
unë jam fajtor veq pse jom Shqiptar,
As Abetaret nuk na lajn o vlla,
Ti hajde ni dit a pom vjen mem pa,
Token sja fali as nuk ja shes kerkuj,
n'kto kangt e mija historin pe shkruj,
Emra Shqipnije kan djemt e vajzat tona,
Berat, Elbasan, Vlor, Sarandë e Valbona,
Edhe pse mesveti shum kufi i kena,
Po e kem ni Shqipri e ni Flamur dy krena.

Ni za nga MEDVEGJA po më thrret o vlla,
oborret e t'parve na ka marr malli mej pa,
Mali edhe fusha paskan mbet te mjer,
oh kan mbet si lule vyshkur pa erë në pranverë.


Ky tekst u dërgua nga Djellona Maloku
DËRGO