Receptiorin ul ngadalë,
Zëri yt më zgjoi kujtimet,
Vargjet e para të besova,
Safo e fisme,

Mësuesja ime.

Si më gjete, çuditur unë,
Poezia për te unë udhën treguar,
Në internet tituj e librave të mi,
Ngazëllyer kishe lexuar:

Receptorin ul, në mendime kam rënë
Fëmijëria, gjilpërë e këputur e kohës pa kohë,
Shkolla e fshatit si krua diturije
Gjithë arat e Bardhit të Madh,
Me ABC do doje t’i mbillje.

Njomzak vargun e parë shkrova,
Ty ta besova mësuesja ime,
Për herë të parë aty takova Azem Shkrelin,
Vargjet e tij më të bukura ligjërime.

Më gëzoi,
Njëherësh nostalgjinë më ndezi më shumë,
Zëri yt në telefon,
Ca vargje mirënjohje nëpër tela,
Letrari i dikurshëm të dërgon.

Lutem për ty e miqtë e mi,
Të më falni nëse vargjet si kam të arrirë,
Nuk thërras “Jam poet”,
Me poezi akullanjën e vetmimit kam shkrirë.

Vargu im i thjeshtë,
Pa rregulla poetike, rima e metrika që më lodhin,
E dua të lirë vargun si vetë bota ime poetike,
Plagë nga dhëmbjet e të tjerëve të marrë.

Me poezi mbushi jetën.
Kur të vjetërohem pak nga pak,
Të quhem poet,
Mbase vetes i jap hak.