Gacojnë kujtimet miku im...,
ç’prej kur kënga
na mbeti përgjysmë...

Përgjunjen fuqitë,
hapat – tempi 98,
shteg për një klithje
përkryekrahu
luginës së blertë,
ç’prej asaj dite
sytë përzjarren
mbi jorganin tënd
të mermertë.

Ka kohë që nuk këndojmë
djalërisht,
teksa zanat
zogëzojnë
zogërisht
përtej kodrinave të buta
të vendlindjes
përhimnohen porositë tua
tejetej kroit të shenjtë,
zabeleve përpjetë
mes degësh
që puthen me retë,
këndej e andej
të pasosurës tënde
miklojnë harpë e harqe –
rekuiem
për shpirtin tënd
gjallërisht
në paqe!

Uroja të mplakësh
me sharki në dorë
ooo gojë-liri-plot
e unë..., faqe lot
për ty
dhe sharkinë e pazot.

Plagët na ndanë
atë ditë e sot...