Kur mora un detit ne zi tundova me lotin buz,
Si te jem me ne kete pem moj e bukura moren,
Kercoret hapur kan mbet dhe syte e bregut matan,
Me nje diell te vaket mbi re mbi gaca ngriten fole,

Ref2 Rrenjet ilire me deget e blerta shtrihen nga brigjet perdhe,
Me gjith suhitën lulzojn dhe rriten me gjuhen e mëmës ne te,
Ne venat e tua,ne venat e mia,
Na rrjedh gjaku i arbrit ndriçon shqiperia.
Ja erdhem prap te ky gur ku himnet marin kuptim.
Plot pes shekuj shjan pak por gjaku nuk njeh harrim.
Kendej rron lisi im rrenjet nen gur e nen dhe
Tek i djerr marin me ngrot e un kendoj me hare.

Ref2. Rrenjet ilire me deget e blerta shtrihen nga brigjet perdhe.
Me gjith suhiten lulzojn dhe rriten me gjuhen e mëmës ne te.
Ne venat e tua ne venat e mia
Na rrjedh gjaku i arbrit ndricon shqiperia.


Ky tekst u dërgua nga Kleo
DËRGO