Xhepat me ar i mbushi dielli
Edhe iku
Pas kodrës si hajn ai u fsheh.

E nata si një dhelpër
Lëpihet pas një shtegu
Hënën do ta hajë mbi re.

Yjet veshur me rroba qielli
Që nga lart
Ar na derdhin me buzëqeshje.

E në kopsht të ëndrrave
Nëpër natë
Dy zambakë
Po sa ëmbël puthen n’heshtje!