Lufta e Kosoves 1389

Fusha e mbytur ne gjak e kllapi shumegjuheshe
Shtrihej tutje.
Bashke me diten, ballkanasit, u thyen. Medet!
Gadishulli i madh u gdhi Evrope e u ngrys Azi.

Gjema vraponte rrafshnaltave, ikte grykave,
Ato dot nuk e mbanin, ia kthenin maleve gulçonjes,
Qe e rrokullisnin pllajave, kerkonin ishuj per t’ua ndare
Po ishujt s’gjendeshin. Gjithçka qe bere katrahure.
Furtunat ne qiej e hutuan, vertiteshin sit e verbra.
Flakeshin ne çast vetetimat, e binin neper baltera.
Qiejt po zhvisheshin. Mjere ju, popuj te ballkanit.
Mjere ju gjuheshterpa, me mbaresa si shkopinj te thate.
Me alfabete te pergjakur.

Si do t’ju djege malli per te pjelle nje vjershe
Medet!
C’gjak do te derdhet per te ndrequr ç’u prish ketu.

Ra nata. Nje qiell i panjohur u shtri gjithçka, i ftohte,
Pstaj gjysmehena doli e mori ne dozerim gjithçka.