Më Bëhet Sikur Kam Qenë Dikurë
Më duket se kam qenë dikur,
dikur në mesjetë, në antikë, ndoshta dje
ose kam lexuar diku në librat e besimeve
të reja, arkaike,
mbase kam dëgjuar në zërat e stinëve,
kalimthi nëpër jetën time,
të cilat here më shfaqen,
here më përhumben
mes qenies dhe mungesës
më bëhet sikur kam qenë
dikurë, diku
diku, ku s’po më kallxojnë,
e Unë
Unë zgjuar, po jam fjetur
e kur po flejë, jam zgjuar
në dikur po jetoj, në sot nuk jam këtu
në botën tone të madhe
koha po ndihet tepër ngushtë
here më bëhet se jam diku aty
e here, ti je diku këtu
të Unë
diku, ku s’di ku jam, nëse jam
me ritet e mëngjesit
një rreze Dielli falet si zog bilbilit
e ngrohtë, e shndritshme, e dashur
dhe në krahët e kohës bije
me krah
me krah ta bart deri te Unë
deri aty diku,
ku shkojnë ardhjet
më bëhet sikur je diku
ti vetja ime e dashur
kur ti nuk je as gjysma ime
që dua
unë nuk dëgjoj shikimet e pranverës
as zhurmën e heshtjeve
me të gjitha gjërat
e dashur
a më sheh diku, a jam ku,
apo jo,
më thirr, më thuaj
si teori praktikash të shumta
fillojnë zgjidhjen dilemat
në ketë rrugë të gjatë e të përhumbur
busulla e orientimit të saj
e regjet drejtimin në adresë
të duhur
dëshira e madhe për të gjetur
kohën
duket si anie plotë mall
kur i ngarkon mirë kujtimet
mendja dritë bën
ajo dritë, më shndrij
e më ka pa se jam diku, vetmia
edhe Unë
e shoh se isha
diku në mes meje e teje i dashur
vetvete.
dikur në mesjetë, në antikë, ndoshta dje
ose kam lexuar diku në librat e besimeve
të reja, arkaike,
mbase kam dëgjuar në zërat e stinëve,
kalimthi nëpër jetën time,
të cilat here më shfaqen,
here më përhumben
mes qenies dhe mungesës
më bëhet sikur kam qenë
dikurë, diku
diku, ku s’po më kallxojnë,
e Unë
Unë zgjuar, po jam fjetur
e kur po flejë, jam zgjuar
në dikur po jetoj, në sot nuk jam këtu
në botën tone të madhe
koha po ndihet tepër ngushtë
here më bëhet se jam diku aty
e here, ti je diku këtu
të Unë
diku, ku s’di ku jam, nëse jam
me ritet e mëngjesit
një rreze Dielli falet si zog bilbilit
e ngrohtë, e shndritshme, e dashur
dhe në krahët e kohës bije
me krah
me krah ta bart deri te Unë
deri aty diku,
ku shkojnë ardhjet
më bëhet sikur je diku
ti vetja ime e dashur
kur ti nuk je as gjysma ime
që dua
unë nuk dëgjoj shikimet e pranverës
as zhurmën e heshtjeve
me të gjitha gjërat
e dashur
a më sheh diku, a jam ku,
apo jo,
më thirr, më thuaj
si teori praktikash të shumta
fillojnë zgjidhjen dilemat
në ketë rrugë të gjatë e të përhumbur
busulla e orientimit të saj
e regjet drejtimin në adresë
të duhur
dëshira e madhe për të gjetur
kohën
duket si anie plotë mall
kur i ngarkon mirë kujtimet
mendja dritë bën
ajo dritë, më shndrij
e më ka pa se jam diku, vetmia
edhe Unë
e shoh se isha
diku në mes meje e teje i dashur
vetvete.
Më shumë nga Jeton Kelmendi
- Trokitën Në Hyrje Daljet
- Dua Me U Hidhërua Pak Me Ty
- Fytyrën Time Kërkoj
- Mendja
- Nga E Ka Origjinën Dashuria
- Do Të Të Them Diçka
- Mjafton Që Jam Diku
- Loja E Paluajtur
- U Ula Në Fund Të Vetëvetës
- Në Shtëpinë E Shpirtit
- Portret Liriku Në Lirinë E Tij
- Të Jesh Njeri
- Nuk Dilet Në Një Kohë Tjetër
- Zbulesa
- Mbaje Veten Në Kohë
- Dilë Prej Vetës, Emigro
Komente 0