Po rend ne bote
me shpirtin plage i vrare pafaj
si mekatar i vogel para saj
dhe bota hesht
kjo bote kaq e ftohte
njeherazi qesh
njeheresh derdh lot

Lotet e dhimbjes une i mblodha
rrekeza vjeshte prag me prag
ne boten qe hesht
qetesi s´ndjej aspak
mbi udhe resh
me kot kerkova
ne kengen time une u preha
e u shlodha

me tinguj zbres
me tinguj trokas
dhe boten ndjej
dhe botes i flas
i sjell nje fjale qe lotet fshin
dhe qiellin hap
dhe akujt shkrin

Me fjalet tingujt qe i solla
si fije shprese qe nga lart
trokas neper dite
ne shpirtra trokas
te zgjoj dashurite
qe brengat lene pas
me fjalet tingujt qe i solla
une u ngroha

flas botes une i flas
me fjalet tingujt qe i solla
une u ngroha

dhe boten ndjej me boten flas
me tinguj zbres e trokas


Ky tekst u dërgua nga Arsa
DËRGO