nje rrahje mesoi zemra jote
kur flinte e hutuar
ndricuan syte e mi gjithe bota n´ata sy
jeta fjale e harruar
dhe digjej e tera shtrenguar
ne duar plot jete
shume puthje i ndjente
kish ftohte e prape qeshte
dhe pa fjale zemres i flet

vec trokitja zemren zgjon
heshtja thyen dashurine
falje zemres i kerkon
kur nga jeta merr zhgenjm

nga jeta morem jete
nga fjala morem fjale
nga trupi morem ere
nga dashuria mall
e kjo enderr zgjohet
veten gjen tek ti
vec puthja ndez
e heshtja vdes
kjo dashuri per ne te dy