I: Kush ka shijue net pranverore
S’bashku me vashën nëpër lëndinë? :I
I: S’kanë për t’harrue zemrat n’krahnor
Si ato rrahin për dashurinë. :I
T’i g’zojë rinia ditët e saja
Lulet e malit, netët me hanë
I: Se dashunia ndjenjat e saja
Të zgjon në zemër, flakë e ca varrë. :I
Erdhi freskia rishtas në mue
Kthejti dashnia që m’ke largu’
Kështu dhe pranvera, n’gjelbrim asht veshë
Edhe në mue gjithë rrin tuj qeshë.
Zogjt me mallnjime, mallshëm po knojnë
T’parshmet gëzime mu’ m’i kujtojnë
G’zimin natyra mu’ ma tregon
M’qeshet pra ftyra, shpirti më g’zon.ÿÿÿ