Më kujtohet dita kur u ndamë
Ishte hera e fundit që u pamë
Ishte çasti më i keq në jetë

II
U afrove dhe më the ngadalë
S’mund të jemi si ishim më parë
Se besoja por ish e vërtetë

***
Shpinën mos ma kthe
Mos më le

Reef
Se pranon por jam shumë i sigurt
Që ja fale buzët tjetër kujt
Më mirë paska qenë mos me kalu, me ty
Se pranon por shihet n’sytë e tu
Mezi paske prit me u nda me mu
Tjetër kush në zemrën tënde tash, ka hy

III
Para meje qaje si fëmijë
Duke pritur lotët që ti fshijë
Duke pritur që ti harroj krejt

Përsëritet strofa e II

ref.