Jar, nji këllëf me ar t’a çova
E, edhe i letër zotnisë sate.
Jar, me lot t’mi t’a shkrova,
Hiç gajle për mu’ s’pate.
Hiç gajle për mu’ nuk pate,
Për mu’ t’mjerin koftë kështu!
I: Shokë e shoqe pse s’më therrni
Por më lini me hek kështu? :I
Jar, si lis me rrema m’hapesh bre
E, e se di se ç’mendje ke.
Jar, fort po tutna se po m’çartesh bre
Oh, e po m’shtjen gjallë në dhe.
O gjallë në dhe, në dhe marofsha
Për mu’ t’mjerin koft’ kështu.
Prej vorrit, vorrit u çofsha,
T’ardhsha bre djal me t’shikju’!
Jar, si shkohet moti kështu, bre?
Oh, gjithmonë tuj hekun zi.
Ja, a s’mendon se ke me vdek bre?
Ke me hi ne dhe të zi.
Kur më bjen ndërmend për ty
Ti kurgja nuk je kah di.
Besa djal-o s’ti jap syzitë
Edhe tu’t s’i ndrroj për t’mitë.