Fytyra jote, m'përkujton një luftë,
një luftë t'humbun,
që s'do t'a kujtosh kurrë.
Atje largë, gjindem unë ("u" e zgjatur)
por, sytë e tu nuk mund t'më shohin kurrë ("u" e zgjatur)
Përpara vetes, e ki një mjegull
trunin tond e drejton ("o" e zgjatur), njeri tjeter.

E unë nuk,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom, nuk jom,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom, nuk jom.

Jemi t'humbun, n'mes t'mjegullës,
ishim vetëm ne, askush tjeter,
ndegjonim zhurma ("a" pak e zgjatur), por askush nuk fshihej,
vetëm engjujt për'rreth neve sillen ("e" pak e zgjatur).

E unë nuk,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom, nuk jom,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom ai qe isha dikur,
nuk jom, nuk jom.