Ne ket’ nat’ te von’,
terri mbreteron,
gjej’ menyren per t’u ndrequr,
floket rregulloj’,
e pergaditur per ket’ nat’,
ndaj gjahun e rendon,
mashkujt’ m’sillen krejt per-rreth,
e i mrejn’ dhom’t.

Zgjedh, cilin do te shkoj’,
un’ do t’zgjedh’, kend do ta dermoj’.

Ne ket’ tollovi,
ku s’dihet kush pin’ e kush han’,
dhjet’ra mashkuj shum’ te bukur,
me sillen aty pran’,
mir’po vetem njeri kishte,
at’ shikim ne sy,
i cili mua me thoshte:
“sonte jam me ty”.

S’ka te bej, me dashuri,
ket’ e dijm’ un’ dhe ti,
krejt kjo gje, ka sqarim,
esht’ knaq’si, nuk esht’ krim.