Dashnia jane nuk osht e rujtme n’fotografi.
Osht' ne ambelsina t’naj dyqani tvogel,
osht' n’xhirot e heshtjes naten vone,
Osht' n’gjanat qe i bajme pa mendje
per te cilat sflasim, po i kemi veq me i ndje
Osht' perjetesisht.

Dhe ja keshtu flitet ne nje ane

Ne nje ane te deres,
duke pare ne syte e tu gjuha m'eshte habite,
ka harru ne ç’gjuhe flet'

Se veq t’flitet eshte e lehte
vetem jo kur syte e tu thone te vetmen te vertete

Te heshtur, nen driten e henes flisnim
Lekure rrenqethur ne te ftohtin e mengjesit
perjetesine flas

Perjetesi je ti
Perjetesi je ti
Perjetesi je ti
Perjetesi

andaj une flas rrjedhshem edhe nese asnje fjale kurre nga goja te me dale

Sme le t’shijoj lindjen e diellit
ne agim nje britme degjoj
Hidhem lart nga frika, kthehem
e duke qeshur te degjoj

Bej t’largohem por jo s’du
Se si valle une me u largu kur ti je i vetmi qe eshte frike edhe guxim per mu?

Sdu tlargohem
Jo jo sdu, jo jo sdu
Ti je frike edhe guxim per mu

Perjetesi je ti
Perjetesi je ti
Perjetesi je ti
Perjetesi

andaj une flas rrjedhshem edhe nese asnje fjale kurre nga goja te me dale