Në mes të askundit
Lundëron populli i lashtë
Rrethuar me paskajshmëri
Shoqëruar me rërë.

Dynden maleve zallore
Si fluskat e banjos
Ndërrohen dhe shkrihen
Me agim-muzg të ditës.

Nën këmbët e tyre
Gjindet oqeani i pasur
Duhet gërmuar dhe punuar
Këtë pasuri me rërë shfrytëzuar.

Anashkalimi i përcjell
Në këtë oazë të fortifikuar
Janë të heshtur
I mundon vetmia.