Gabova kur ika pa paralajmrim,
Por më tepër gabova, kur u riktheva.
Ndoshta ishte koha e gabura,
Edhe kur ika edhe kur u riktheva.
Gjithmonë mes nesh ishte një pengesë.
Gjithmonë diçka na ndalonte,
Sikur ne të ishim të huaj,
E jo dy të rinjë të dashuruar.
U takuam për t’u dashuruar,
Për t’u bashkuar, për t’u ndarë,
E për të vuajtur shumë.
Për të jetuar në largësi, në heshtje për të menduar,
Çdo gjë si duket ishte gabim.