Sot lotet e tua u derdhen ngadal
pikuan ne heshjte e u bene si vale,
Tek po qaje ti shume u gajasen
lotet mbi liqen me zhurm u perplasen.

Po qaje dhe mallkohe kete bote te ndotur
ndrydhur nga dhimbja, me syte te perlotur,
Ne cast ti mendove se jeta te kishte mundur
ndaj qaje me lote per nje dashuri te humbur!

Ashtu duke u dridhur liqenit i u rrefeve
i the qe nise nje dashuri, por u zhgenjeve
Mos qaj te tha liqeni, njerzit s'te kuptojne,
por bota ka te tjere, qe vec per ty jetojne.