Pa zhurme dhe ne heshtje kaloje prane tije
ai mbeshtetur mbi shkopin e drunjte me shikon,
dhe ashtu ecim pa folur prane njeri tjetrit
nuk e di perse ai shikim po me ngacmon.
2
Te dy ecim, une nxitoj e ai me hapin e plaket
ai ndalon, e nga lotet qe i rrjedhin fytyra i laget,
me nje ndjenje trishtimi me kalon perbri
I kujtohen caste tek ka qene i ri.