Lisi i vjeter u shemb e ra me gjemim,
Zogjte klithen vajtushem, e iken fluturim,
Stuhite dhe shtrengatat mbi te u versulen,
Deri sa nje dite, nga rrenjet e shkulen.

Lisi i vjeter me rrenjet shekullor,
Priti percolli pranvera, dhe dimera me debore,
Tani ne toke po dergjet, ne pritje per tu tretur,
Ai nuk ndjene dhimbje, shpirti i ka vdekur.