TEKSTI ORIGJINAL
Unë,
vërtet, me shumë pasion,
zell hyjnor,
u reka punës,
shkrova,
për dashurin rinore,
thellësitë e kënaqësisë,
dëshprimim dhe dhimbjen,
ekstazën,
epshin kurrë të përfunduar,
atdhedashurinë...
Dhe...
prita me shumë durim,
kohën gjykatës,
të vjen,
mbase,
të më kurorëzoj.
Ndodhi ,
Natë atë ankthi ,
kokën, futur kam ndër duar,
doja të di,
vlerën,
verdiktin e Poetes,
vlerësimin e Gjigantes !
I elektrizuar,
në MENDIME,
larg shtëpisë udhëtova,
doemos takuar duhet ,
ëmblemën,
thojnë është Zonjë e Shkronjës.
Ishin ATA,
ulur në bar-kafe,
përball Lidhjes së Skrimtarëve,
afër, Shtëpia Botuese,
duartrokitnin...
Mirëseerdhe Nderuari Poet,
Ikonë, i tej mendimeve...
Shikjova,
më mbërthyen fjalët e saj...
Pëshpëriti,
shoh poet ,
i vyer në këtë fushë je,
epshi i botimit të vargjeve,
drejtuar të ka shtigjeve,
në kështjellën e duhur,
kritik jam unë,
ti, do ngritesh lartë,
Parathënia e Profesoreshës,
së entuziazmuar ,
pa u hamendur...
bukuria, atdheu mishëruar janë në ty,
ngritur duhet vleftën,
fjalët do jenë të pikturuar enkas ,
prore stolisur me fjalët vleftë.
Magjistarja e skalitur,
fyrmë solli në kasollën tim,
zbukuroi Kështjellën,
vegimin shëndroi në dritë.
Promovim Gradimi,
Vend atë, u derdhën gotat,
miradije fjalë u ndëgjuan.
kritika e Zonjës shpaloste vlerësimin,
vargjet lexohen nga recituesit,
lira antike me shtatë tela,
të pafund ekstazën shijonim,
buzëqeshur,
pasioni i vargjeve ngadhnjeu ,
Tek shkallët e imagjinatës,
qëndronte buzëqeshur,
letërsia...
Ja, na erdhi Poeti Ikonë,
Ditë këtë u stolisa me Libër dhe Miq,
Tyran Prizren Spahiu