Une dhe tryeza jemi njelloj me pagjumesine,
Edhe kur fleme s’e kemi gjumin e rende, ]
Vetem se une fle ne krah a ne shpine,
Tryeza ne kembe.
Po tryeza ne hallet e mia s’merr pjese,
Qendron mbi kembet e drejta e ftohte, e llakuar,
Dhe natyrisht nuk jep as zemer, as shprese,
Kur une mbi te merzitur marr koken ne duar.