Çudi më vinte sesi ishe kaq pozitive
Sikur qumësht të të rridhte buzëve,
E misterin dot nuk e gjeja, e asaj butësie
E mua sa s’më plasi ky shend, ky maraz.

Një ditë ashtu krejt papritur zbulova
Se fshehtas njerëzisë dhe në qetësi,
Merrje një shishe, mbështjellë me mente
E ti dehshëm pinje ujë me gaz.