Kush lirinë fort kërkoi, derisa shkrumb e hi u bë,
u godit prej kamxhikut, forcës, mposhtjes prej mënxyrës,
që më së shumti rrezikoi, për njerëzinë, çështje ndjesore, krejt theror veç u bë.

Flamurtarët e vërtetë, që si marsejezë kënduan: “Liri, barazi, vëllazëri”,
as buçasin, as pëlcasin, nuk duan as përmendore, as statuja, as lartësi, as ceremoniale me fishekzjarre pa brendi, jo as hi s’duan ata.