Kur më përshëndete ngadalë
Sytë m’i njomi loti
Me zërin e zemrës mallkova jetën
Pse nuk më lejoj të jem i joti

Të përpiu errësira ngadalë
Së bashku me buzëqeshjen e bukur
Pas teje mbeti vetëm aroma
Dhe unë duke u lutur

Në rrugën e boshatisur
Dhembja e zemrës jehonte
Shpirti filloj të lëngoj
Por, ndarje nuk e pranonte.