Ne asnjëherë s'e dimë kur vdesim
Dhe as kur s'jemi s'e kuptojmë,
Plakjen ndër kujtime tresim,
Dhe ca udhë që s'përfundojnë...

Ndoshta lemë prej baltës gjurmë,
Ndoshta gurë a monument,
Dhe na shkrijnë në bronz të murrmë,
Fjalë bojisur me argjend.

Ne asnjëherë s'e dimë sa rrojmë,
Se kuptojmë kur kemi vdekur,
Veç e dimë që udhëtojmë...
Drejt varrit si heronj të heshtur.